İnanıyorum Öyleyse Varım

'Samimi Sami' diyorum ona. Safidir, samimidir, dobradır, içi dışı birdir. Kafe işletir. ‘Sami Kafe’ koymuş adını. Küçük bir kafe. Evime yakın. Uygun zamanlarımda gidiyorum. Daha ziyade akşamları. Gündüze oranla daha sakin oluyor.
Yine gitmiştim. Sessizce kahvemi yudumluyordum. Benden başka müşteri kalmamıştı. Sami geldi, karşıma oturdu. “Son günlerde bir acayiplik var sende abi, dalıp dalıp gidiyorsun?" dedi. 
“He gardaş... Hayatımın tadı tuzu kalmadı da ondan" dedim. 
“Nasıl yani?" 
“Kilo almayayım diye tatlıyı bıraktım. Tansiyonum yüzünden doktor da tuzu yasakladı. Senin anlayacağın, hayatımın tadı da gitti, tuzu da" dedim. 
Sustu. Düşündü. Sonra da, gayet ciddi bir sesle “Üzülme abi" dedi, "tadı gitmiş, tuzu gitmiş amma hayatın yerinde duruyor, şükret."